چند سالی است که عادت معهود ما شده است که هر تابستان به زیارت امام علی بن موسی الرضا علیه السلام برویم و چند روزی مشاممان را با عطر حرم نوازش کنیم. امسال بنا به دلایلی این اتفاق تا واپسین روزهای تابستان اتفاق نیفتاد و دیگر تقریبا امید به رفتن نداشتیم. تا اینکه اصلا نمیدانم چطور فقط این را میدانم که لایق حضور چند روزه در بارگاهش شدیم... و امسال اولین باری بود که دومین بار در سال خدمت امام رضا علیه السلام رسیدم و هردو بار هم اصلا انتظارش را نداشتم هرکدام طوری جور شدند. مشهد که میروی نیازی نیست پای رفتن داشته باشی فقط کافیست قلبت را برای چند لحظه در حرمش خالص کنی هرچه میخواهی ناخودآگاه برزبانت جاری می شود و امید داری که امام به خودت که نه، وقتی به جمع نگاهی میندازد تو هم در جمعیت شمرده شوی و جز زائرینش به حساب آیی. ،آرزوی بزرگی است ولی همه امیدمان به غریب نوازی و کریم بودن امام است و گرنه...... وقتی پایت به حرم می رسد انگار دیگر آن آدم قبلی نیستی انگار میخواهی برای چندین لحظه هم که شده مقابل امامت بهترین باشی و سعی میکنی بهتر از هرزمان دیگری باشی. ای کاش این احساس در وجود ما نهادینه شود و همواره وجود امام زمانمان را در تک تک آنات و لحظاتمان احساس کنیم. پی نوشت: این عکس سرچ شده است و گرنه در این چند روز جای سوزن انداختن در صحن انقلاب نبود.
| Design By : Pars Skin |
ملاصدرا می گوید: خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان اما به قدر فهم تو کوچک می شود و به قدر نیاز تو فرود می آید و به قدر آرزوی تو گسترده می شود و به قدر ایمان تو کارگشا می شود یتیمان را پدر می شود و مادر محتاجان برادری را برادر می شود عقیمان را طفل می شود ناامیدان را امید می شود گمگشتگان را راه می شود در تاریکی ماندگان را نور می شود رزمندگان را شمشیر می شود پیران را عصا می شود محتاجان به عشق را عشق می شود خداوند همه چیز می شود همه کس را... به شرط اعتقاد به شرط پاکی دل به شرط طهارت روح به شرط پرهیز از معامله با ابلیس بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف و زبان هایتان را از هر گفتار ناپاک و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار و بپرهیزید از ناجوانمردی ها، ناراستی ها، نامردمی ها... چنین کنید تا ببینید چگونه بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشیند در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان می کند و در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند /مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمیشود؟؟؟ که به شیطان پناه میبرید؟ که در عشق یافت نمی شود که به نفرت پناه می برید؟ که در سلامت یافت نمیشود که به خلاف پناه می برید؟ و مگر حکمت زیستن را از یاد برده اید؟ که انسانیت را پاس نمی دارید؟!
